از پل نامردان عبور نکن بگذار تو راآب ببرد!
از ترس شیر به روباه پناه نبر بگذار شیر تو را بخورد!
ببر باش و درنده، ولی از کنار آهوی بی پناه به آرامی گذر کن!
(کوروش کبیر)
وقتی دلتنگیهات زیاد میشن دیگه دلیل هیچ کدومشون یادت نمیاد. وقتی دلت رو فشار میدن از جاتنگی نمیدونی کدومشون رو باید در بیاری تا جا باز بشه؟ وقتی نمیدونی که اگه این قهوه ی تلخ را بذاری زمین و یه شربت شیرین بخوری حالت بهتر میشه ؟ یا برعکس اگه تا ته تلخی قهوه ات را فرو بدی بهتر میشی؟
یعنی اونوقته که دیگه زندیگیت دست خودت نیست ؛ دیگه نمی دونی چه جوری افسار اسب زندگیت رو به دست بگیری ؟اصلا" نمیدونی کجا میخوای بری؟ به چی میخوای برسی؟!!!
نه برای رفتن آماده ای و نه نای موندن داری...
دل میسپری به اسبت که خودش هر جا خواست تو را ببرد...
اما ...باز هم می مانی و یک دودلی ؛که سوار بر این اسب چموش جیغ بکشی از ترس یا از شادی؟
و تو فقط جیغ میکشی و نمی دانی از شادی است یا ترس؟...